Każdy link URL rozpoczynający się od HTTP używa podstawowego typu „protokołu przesyłania hipertekstowego”.
HTTP nazywany jest „systemem bezstanowym”, co oznacza, że umożliwia połączenie na żądanie. Po kliknięciu w łącze, żądamy połączenia, a przeglądarka wysyła to żądanie do serwera, który odpowiada, otwierając witrynę. Im szybsze jest połączenie, tym szybciej dane witryny będą zaprezentowane odbiorcy. HTTP koncentruje się na przedstawianiu informacji, ale mniej dba o to, w jaki sposób informacje te przemieszczają się z jednego miejsca do drugiego. Niestety, oznacza to, że HTTP może zostać przechwycony i potencjalnie zmieniony, co sprawia, że zarówno informacje, jak i odbiorca informacji będą podatne na ataki hakerów.
HTTPS nie jest przeciwieństwem HTTP, ale jego nowszym wydaniem. Protokół HTTPS jest rozszerzeniem HTTP. „S” w skrócie pochodzi od słowa „Secure” i jest oparte na Transport Layer Security (TLS) - następca Secure Sockets Layer (SSL), standardowej technologii zabezpieczeń, która zapewnia szyfrowane połączenie między serwerem WWW a przeglądarką. Bez HTTPS wszelkie dane wprowadzane do witryny (takie jak nazwa użytkownika lub hasło, dane karty kredytowej lub dane bankowe, a także wszelkie inne dane dotyczące przesyłania formularzy itp.) będą przesyłane w postaci zwykłego tekstu, a zatem będą podatne na przechwycenie. Z tego powodu należy zawsze sprawdzić, czy witryna korzysta z HTTPS przed wprowadzeniem jakichkolwiek informacji.
HTTPS może również pomóc w SEO. W 2014 roku Google ogłosił HTTPS jako czynnik rankingowy. Od tego czasu niektóre badania wskazują na korelację posiadania HTTPS z wyższymi rankingami i widocznością stron w sieci.
